Luce de Poorter - ✝️06/06/1989
Mijn mijn moeder is een grote inspiratiebron voor mij, ze stierf 34 jaar geleden aan kanker, ik was toen 20.
De reisgidsen lagen op de kast, want het was eindelijk aan haar om te genieten.
Maar… ze is nooit vertrokken … toch niet naar de zon.
Het verhaal van mijn moeder was altijd mijn ‘drive’ om mensen bewust te maken dat ze maar 1 leven hebben. Dat de keuze aan hen is, "luister je naar het stemmetje van de angst of luister je naar het stemmetje van vertrouwen en Liefde?"
“T is eigenlijk NU dat je moet leven!” Dat is wat ik al jaren aan mijn klanten vertel….
Maar… ergens diep van binnen knaagde er ook iets bij mij. Want 9 juni 2025 ben ik exact zo oud als mijn moeder toen ze stierf…, en die gedachte doet wat met een mens …Ik kom tot de conclusie dat ikzelf veel te weinig geniet van het leven en net als haar denk dat mijn tijd nog komt.
Toen ik de boodschap kreeg dat het huis waar ik woon verkocht werd gebeurde er iets bijzonders… In plaats van te panikeren ervaarde ik vooral heel veel rust en vertrouwen, ik dacht… “ ik kan hier blijven zolang ik nodig heb.”
En toen kwam er … Moet ik wél in Meerhout blijven? … moet ik wél in België blijven… ?
Oei, waar kwam dat vandaan?!
Het kwam van heel diep, dat stemmetje, het was het verlangen van mijn ziel dat tegen me sprak.
Mijn ziel die zich afvraagt wanneer ik wat minder ga werken en wat meer ga genieten.
Mijn ziel die een beetje weent als ze de vakantiefoto’s van anderen ziet passeren op sociale media en zich afvraagt…
”Wanneer is het aan ons?”
De vraag “Wie wil je geweest zijn als je 80 bent en terugkijkt op je leven?” is een vraag die ik heel vaak stel aan mijn klanten. Deze vraag doet mensen stilstaan bij zichzelf en het leven dat ze leiden en vaak ook lijden.
Ik ontdekte dat ze toch nog niet dicht genoeg kwam, die vraag. Want 80 is, voor de meesten onder ons, nog altijd comfortabel en veilig ver genoeg weg om te denken dat het toch nog wel zal komen, die tijd om te genieten. Dat er nog tijd genoeg is.
Zo was het ook bij mij. Tot ik mezelf de vraag stelde… en als ik binnen 2 uur sterf, of binnen 2 maand, of binnen 2 jaar… waar heb ik dàn spijt van?”
Die vraag kwam toch wel confronterend véél dichterbij.
Dus toen ik te horen kreeg dat niet alleen het huis verkocht was maar dat de nieuwe eigenaars mijn appartement zo schoon vinden dat ze er ook graag zelf willen komen wonen was dit voor mij het signaal om stil te staan. Om de balans voor mezelf op te maken en te kijken wat ik wil met de 2de helft van mijn leven.
Mijn ziel wil spelen en voluit leven!
En dat is dus wat we wat meer gaan doen!
Ik besloot om mijn business te herbekijken, net zoals ik al met verschillende van jullie heb gedaan tijdens een loopbaanbegeleiding of een bezield ondernemerstraject.
Onderzoeken hoe ik mezelf in de weg sta, wat er anders kan, hoe ik meer kan genieten,
waardoor ik NU al het leven heb waar ik gelukkiger van word?
Een zoektocht die ik niet alleen kan, want ook ik zie mijn eigen blinde vlekken niet. Dus ik stapte in een intensief begeleidingstraject. Dit verklaart ook waarom de groeigroepen voorlopig geen vervolg kregen. Omdat het leven erdoorheen kwam fietsen en ik al mijn energie en tijd daarin wou steken.
Mijn plannen krijgen langzaam vorm en om de één of andere reden lonkt de zee. Ik weet niet waarom, maar mijn ziel zegt dat we daarheen moeten, dus dat is wat ik deze zomer ga onderzoeken. Want als er één ding is dat ik ondertussen geleerd heb, dan is het wel dit.
Het plan van het Universum is veel groter is dan dat van mij en ik heb uit de weg te gaan zodat het leven door me heen kan stromen.
Ondertussen ben ik aan het dromen hoe ik de zee mee kan inzetten in mijn begeleiding. Ik weet niet hoe het bij jou is, maar als ik de zee zie, dan slaak ik altijd een zucht van verlichting. Een héhé-zucht, een gevoel van thuiskomen. Dus ik zie het al helemaal voor me, hoe jij een dagje naar zee komt voor een Deep Dive coaching. Jezelf trakteer op een digitale-detox-dag, een wandeling aan zee, met je gsm op vliegtuigmodus, helemaal ontkoppelen en uitwaaien.
Ik ben er zeker van dat je ziel dan tegen je praat omdat je dan de ruimte maakt om er naar te luisteren. Vertragen om nadien te versnellen.
Want dat is waar een leven vanuit je hart voor staat. Jezelf in vraag durven blijven stellen, regelmatig evalueren, ben ik nog wel gelukkig, en bijsturen als dat nodig is, ook al is het spannend. Want het is nooit af, het is pas af als we tussen 6 planken liggen. En dat het spannend voelt, dat is voor mij nét het juiste signaal. Je zou het makkelijk kunnen verwarren met angst maar dat is het niet. Al maakt je Ego je dat met veel plezier wijs zodat je zou blijven zitten waar je zit. Leven vanuit je hart gaat over de MOED hebben om jezelf te durven zijn. En MOED is niets anders dan angst in beweging.
Een brandend verlangen en in je broek doen van de schrik de juiste combinatie is voor groei. En dat is wat ik momenteel voel.
Ik neem je in de volgende blogs graag mee in mijn zoektocht “so stay tuned!” maar ondertussen ben ik nog lang niet weg en het is zelfs nog de vraag of ik helemaal weg ga… ik heb hier zoveel leuke mensen ontmoet dat ik regelmatig terug zal komen en dat ik nadenk op welke manier ik voor jullie nog makkelijk bereikbaar kan blijven.
Wordt vervolgd…
Denk je bij het lezen van dit verhaal, verdorie… het is tijd om bij te sturen… boek dan een vrijblijvend kennismakingsgesprek in mijn agenda en ik bekijk graag samen met jou hoe ik jou hierbij kan ondersteunen. Want je moet het wel zelf doen, maar niet alleen.